Περίληψη: Τροχαίο ατύχημα μεταξύ μοτοσυκλέτας και αυτοκινήτου. Σωματικές βλάβες και υλικές ζημιές. Το προπορευόμενο αυτοκίνητο επιχείρησε απότομο αιφνίδιο ελιγμό προς τα αριστερά με σκοπό να στρίψει παραβιάζοντας τη διπλή συνεχή διαχωριστική διαγράμμιση της οδού. Ουσιαστικά αβάσιμος ο ισχυρισμός περί υπαιτιότητας ή συνυπαιτιότητας του παθόντος. Από το ατύχημα ο παθών υπέστη κάταγμα πλευρών, αιμοπνευμοθώρακα και εξάρθρημα αντίχειρα. Υπηρεσίες τρίτου προσώπου λόγω μη δυνατότητας αυτοεξυπηρέτησης. Η οικειοθελής εκ μέρους της συζύγου του παθόντος προσφορά των υπηρεσιών αυτών δεν δύναται να αποβεί προς όφελος της εναγόμενης ασφαλιστικής εταιρίας. Κάλυψη των νοσηλίων από ασφαλιστική εταιρία. Υποκατάσταση του ασφαλιστή. Χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Κρίση ότι το αίτημα της εναγόμενης ασφαλιστικής εταιρίας περί εξαίρεσής της από την υποχρέωση καταβολής τόκων επιδικίας του άρθρου 346 του ΑΚ είναι απορριπτέο ως αβάσιμο, καθόσον στην προκειμένη περίπτωση δεν συντρέχει τέτοιος λόγος εξαίρεσης. Δέχεται εν μέρει την αγωγή. Επιδικάζει στον παθόντα το συνολικό ποσό των 7.902,38 Ευρώ.
Δημοσιευμένη σε: Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών NOMOS
ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
ΤΜΗΜΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ
Αριθμός απόφασης 1494/2024
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Συγκροτήθηκε από τη Δικαστή Στέλλα Δραγατσίκη, Πρωτοδίκη, την οποία όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Πρωτοδικείου Αθηνών και από τη Γραμματέα Μαρία Ευθυμιάτου.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 22 Μαϊου 2023, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Του ενάγοντος : ……….. του ……….., κατοίκου ………………., οδός ……….. αριθμ…….. με ΑΦΜ ……………., ο οποίος παραστάθηκε δια του πληρεξούσιου δικηγόρου Αθηνών Δημήτριου Βλαχόπουλου (AM ΔΣΑ 029922) που κατέθεσε προτάσεις.
Των εναγομένων: 1. …………….. του ……………., κατοίκου ………. Αττικής, οδός …………., ο οποίος δεν εμφανίστηκε και δεν εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο και ως προς τον οποίο δηλώθηκε παραίτηση από δικόγραφο της αγωγής από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του ενάγοντα, 2. της Ανώνυμης Ασφαλιστικής Εταιρίας με την επωνυμία …………….. Ανώνυμη Ασφαλιστική Εταιρία”, που εδρεύει στην Αθήνα, …………….. με ΑΦΜ ……… ΔΟΥ ……. ΓΕΜΗ …………, νομίμως εκπροσωπουμένης, ως καθολικής διαδόχου της ανώνυμης Ασφαλιστικής Εταιρίας με την επωνυμία ……………, η οποία παραστάθηκε διά του πληρεξούσιου δικηγόρου …………… (AM ……………. ΔΣΑ) και κατέθεσε προτάσεις.
Ο ενάγων ζητεί να γίνει δεκτή η από 28.10.2023 αγωγή του, η οποία κατατέθηκε στη Γραμματεία αυτού του Δικαστηρίου στις 28/10/2023 με γενικό αριθμό κατάθεσης ………/2023 και ειδικό αριθμό κατάθεσης ……./2023, προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας και γράφτηκε στο πινάκιο με αριθμό …….
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις προτάσεις τους.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ
Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 294, 295 § 1 και 297 του ΚΠολΔ προκύπτει ότι η παραίτηση του ενάγοντος από το δικόγραφο της αγωγής μπορεί να γίνει και με προφορική δήλωση του, η οποία καταχωρείται στα πρακτικά και επιφέρει κατάργηση της δίκης, χωρίς τη συναίνεση του εναγομένου, πριν ο ενάγων προχωρήσει στην προφορική συζήτηση της ουσίας της υποθέσεως (ΑΠ 4/1992, ΑΠ 6/1992 αδημ., ΑΠ 683/1988 ΕλλΔνη 1989. 760, ΑΠ 872/1983 ΕΕΝ 1984. 346). Στην προκείμενη περίπτωση, ο ενάγων με δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου του που καταχωρήθηκε στα πρακτικά, παραιτήθηκε από το δικόγραφο της υπό κρίση αγωγής του ως προς τον πρώτο εναγόμενο πριν από την έναρξη της συζήτησης της υπόθεσης. Επομένως, πρέπει να θεωρηθεί πως η υπό κρίση αγωγή δεν ασκήθηκε και επήλθε κατάργηση της δίκης ως προς αυτόν (άρθρο 295 § 1 του ΚΠολΔ).
Με την υπό κρίση αγωγή, που θεωρείται ως μη ασκηθείσα ως προς τον πρώτο εναγόμενο, μετά την παραδεκτή παραίτηση του ενάγοντα ως προς αυτόν, με δήλωση του πληρεξούσιου δικηγόρου του πριν την προφορική συζήτηση της ουσίας της υπόθεσης, που καταχωρήθηκε στα ταυτάριθμα πρακτικά συνεδρίασης (άρθρα 294, 295 παρ. 1, 297 ΚΠολΔ) ο ενάγων, ο οποίος με δήλωση του πληρεξούσιου δικηγόρου τους που καταχωρήθηκε στα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του Δικαστηρίου τούτου, αλλά και με τις κατατεθείσες στο ακροατήριο προτάσεις του περιόρισε το σύνολο της αγωγής από καταψηφιστικό σε αναγνωριστικό (άρθρο 223 ΚΠολΔ σε συνδυασμό με τα άρθρα 295, 591 παρ. 1 ΚΠολΔ), ισχυρίζεται ότι από αποκλειστική υπαιτιότητα του ………….. ……………, οδηγού του υπ’ αριθμ. ………… ΙΧΕ αυτοκινήτου, το οποίο ήταν ασφαλισμένο για την αστική ευθύνη του οδηγού και του ιδιοκτήτη του από ζημίες που θα προκαλούσε με την κυκλοφορία του σε τρίτους στην β’ εναγόμενη ασφαλιστική εταιρία, στις 11.11.2022 και περί ώρα 11.00, κινούμενος με την υπ’ αριθμ. ………… δίκυκλη μοτοσικλέτα του στο κέντρο επί της λεωφόρου ………… στον ………… Αττικής με κατεύθυνση από την οδό ………… προς την οδό ………… συγκρούστηκε με το ως άνω αυτοκίνητο υπό τις ειδικά περιγραφόμενες στην αγωγή συνθήκες, με αποτέλεσμα να επιπέσει επί του οδοστρώματος, να επέλθει ο τραυματισμός του, να υποστεί υλικές ζημίες το όχημά του και να υποστεί και ηθική βλάβη. Με βάση τα περιστατικά αυτά, ο ενάγων ζητεί να αναγνωρισθεί ότι η εναγόμενη οφείλει να του καταβάλει ως αποζημίωση και ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης λόγω του τραυματισμού του το ποσό των 38.316,21 ευρώ με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της υπό κρίση αγωγής, να κηρυχτεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικαστεί η εναγόμενη στη δικαστική δαπάνη του. Με αυτό το περιεχόμενο και αίτημα η υπό κρίση αγωγή, για το παραδεκτό της συζήτησης της οποίας προηγήθηκε η υποχρεωτική έγγραφη ενημέρωση του ενάγοντα από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του για τη δυνατότητα διαμεσολαβητικής διευθέτησης της διαφοράς (βλ. άρθρο 3 § 2 του Ν. 4640/2019, καθώς και την από 10.10.2023 σχετική έγγραφη ενημέρωση), εισάγεται αρμοδίως και παραδεκτώς στο Δικαστήριο αυτό (άρθρα 14 § 2, 16 περ. 11 και 25 § 2 του ΚΠολΔ), εκδικάζεται κατά την ειδική διαδικασία του άρθρου 614 αριθμ. 6 του ΚΠολΔ και είναι ορισμένη και νόμιμη, πλην του αιτήματος περί κήρυξης της απόφασης που θα εκδοθεί προσωρινά εκτελεστής, το οποίο μετά τον περιορισμό ολόκληρου του αγωγικού αιτήματος από καταψηφιστικό σε έντοκο αναγνωριστικό είναι μη νόμιμο και απορριπτέο, διότι εκτελεστές είναι μόνο οι καταψηφιστικές δικαστικές αποφάσεις και όχι οι αναγνωριστικές, όπως ορθώς παραιτήθηκε δε ο ενάγων εκ του σχετικού άλλωστε αιτήματος. (βλ. Νικολόπουλο σε Κεραμέα/Κονδύλη/Νίκα, Ερμηνεία ΚΠολΔ, τόμος II, έκδοση 2000, άρθρο 904, αριθμ. 6), στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 297, 298, 299, 330 εδ. β’, 340, 345, 346, 914, 929, 930 § 3 και 932 του ΑΚ, 2, 4, 6, 9 και 10 του Ν. ΓπΝ/1911, 10 του Ν. 489/1976 και των άρθρων 70 και 176 του ΚΠολΔ. Επομένως, πρέπει η υπό κρίση αγωγή να ερευνηθεί περαιτέρω για να κριθεί εάν είναι βάσιμη και κατ’ ουσίαν.
Από την κατάθεση του μάρτυρα που εμπεριέχεται στα ομόρριθμα πρακτικά, από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα, τα οποία οι διάδικοι νόμιμα επικαλούνται και προσκομίζουν, για να χρησιμεύσουν, είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα, είτε προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων και τα οποία στην προκείμενη διαδικασία λαμβάνονται υπόψη, έστω και, εάν δεν πληρούν τους όρους του νόμου, εφόσον για τα αποδεικτέα θέματα επιτρέπεται το αποδεικτικό μέσο των μαρτύρων (άρθρα 339, 340 § 1 εδ. β, 393, 394§2, 395 και 591 §1 ΚΠολΔ) (ΟλΑΠ 15/2003 ΤΝΠ Νόμος, ΜΕφΠατρ 125/2021 ΤΝΠ Qualex. Βαλμαντώνης I. Η απόδειξη στην πολιτική δίκη, επιμ. Γ. Κατσιρούμπα, έκδ. 2019, σελ. 522, αριθμ. 5), μεταξύ των οποίων και τα έγγραφα της σχηματισθείσας ποινικής δικογραφίας, από τα διδάγματα της κοινής πείρας, τα οποία λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο (άρθρο 336 § 4, 339 και 432, 591 §§1,5 επ. ΚΠολΔ) σε συνδυασμό με όσα οι διάδικοι αμέσως ή εμμέσως συνομολογούν, κατά τα διαλαμβανόμενα αναλυτικά κατωτέρω (άρθρα 261 και 352 § 1 ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα ουσιώδη πραγματικά περιστατικά : Στις 11.11.2022 και περί ώρα 11.00 π.μ. ο ενάγων οδηγούσε την με αριθμό κυκλοφορίας ……….. δίκυκλη μοτοσικλέτα μάρκας κυβισμού 330 κυβικών εκατοστών εργοστασίου κατασκευής ……….. της αποκλειστικής νομής, κατοχής και κυριότητάς του. Από την από 10.12.2022 έκθεση αυτοψίας τροχαίου ατυχήματος του Α’ τμήματος τροχαίας Πειραιά αλλά και από το 11.11.2022 πρόχειρο σχεδιάγραμμα ομοίως του ως άνω τμήματος αποδείχτηκε ότι η Λεωφόρος ……….. είναι διπλής κατεύθυνσης με μια λωρίδα κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση, είναι ασφαλτοστρωμένη, ευθεία και οριζόντια. Τα δύο ρεύματα δε κυκλοφορίας χωρίζονται μεταξύ τους με συνεχή διπλή διαχωριστική γραμμή (σχετικά το με αριθμό πρωτοκ. ……….. /11.10.2023 της Περιφέρειας Αττικής του Δήμου ……….. Αττικής). Η κυκλοφορία των οχημάτων ήταν κανονική και ορατότητα υπήρχε. Ο οδηγός του …….. ΙΧΕ αυτοκινήτου εργοστασίου κατασκευής ……….. αποκλειστικής κυριότητας, νομής και κατοχής του κινούταν στην ίδια κατεύθυνση με τον ενάγοντα. Στο ύψος δε του οικοδομικού τετραγώνου 61 και ενώ προπορευόταν του ενάγοντα επιχείρησε απότομο αιφνίδιο ελιγμό προς τα αριστερά με σκοπό να στρίψει παραβιάζοντας, ωστόσο, τη διπλή συνεχή διαχωριστική διαγράμμιση της οδού. Ο δε ισχυρισμός του ως άνω οδηγού του οχήματος ότι επιχείρησε έχοντας ενεργοποιήσει τον δείκτη αλλαγής κατεύθυνσης προς τα αριστερά νόμιμη στροφή δεν ευσταθεί, εφόσον τόσο από τις προσκομιζόμενες κατ’ επίκληση φωτογραφίες και την κατάθεση του μάρτυρα ???? αλλά και από την ως άνω βεβαίωση του Δήμου ……….. Αττικής αποδείχτηκε ότι η ως άνω οδός έχει δύο λωρίδες με διπλή διαχωριστική γραμμή στο μέσο της. Το γεγονός δε ότι στην από 11.11.2022 έκθεση αυτοψίας του Α’ τμήματος Τροχαίας δεν αποτυπώνεται η διπλή διαχωριστική γραμμή δεν αναιρεί το γεγονός της ύπαρξης αυτής, εφόσον επιτρέπεται ανταπόδειξη με οποιοδήποτε νόμιμο μέσο και χωρίς την προσβολή του εγγράφου αυτού ως πλαστού ( ΑΠ 11/2004 ΤΝΠ Νόμος). Επομένως, εφόσον αποδείχτηκε η ύπαρξη της διπλής συνεχούς διαχωριστικής διαγράμμισης, ο ελιγμός του οδηγού του υπ’ αριθμ. ……….. ΙΧΕ αυτοκινήτου προς τα αριστερά με σκοπό να περάσει στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας παραβιάζοντας την ως άνω συνεχή διπλή διαχωριστική γραμμή, δηλαδή σε σημείο που δεν επιτρεπόταν η αλλαγή πορείας είναι παράνομος. Ο ενάγων συνεπεία της ως άνω απότομης αριστερόστροφης κίνησης του ως άνω οχήματος ενήργησε αποφευκτικό ελιγμό προς τα αριστερά, προκειμένου να αποτρέψει τη σύγκρουση χωρίς, ωστόσο, επιτυχία, εφόσον το ως άνω όχημα βρισκόταν σε ιδιαίτερα κοντινή απόσταση. Μάλιστα όφειλε να ελέγξει την κίνηση των όπισθεν κινούμενων οχημάτων, γεγονός που αν συνέβαινε θα είχε αποτραπεί το επίδικο τροχαίο ατύχημα, εφόσον κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας θα είχε δει την κίνηση της μοτοσικλέτας και θα είχε αναμείνει την ασφαλή της διέλευση. Από κανένα δε αποδεικτικό στοιχείο δεν συνάγεται το συμπέρασμα ότι ο ενάγων επιχείρησε να προσπεράσει από τα αριστερά το ως άνω όχημα, εφόσον αν συνέβαινε τούτο θα ήταν άλλες οι συγκρουσθείσες επιφάνειες των οχημάτων και δη η εμπρόσθια πλευρά της μοτοσικλέτας και όχι η οπίσθια δεξιά, ενώ συνάμα διόλου δεν αποδείχτηκε ότι η ταχύτητα του ενάγοντος ήταν μεγάλη και δη άνω του επιτρεπόμενο ορίου των 50 χλμ. Διότι δεν βρέθηκαν στο οδόστρωμα αξιόλογες χαραγές, ενώ σε αντίθετη περίπτωση η μοτοσικλέτα θα είχε συρθεί στο οδόστρωμα σε απόσταση αρκετών μέτρων. Τέλος δεν αποδείχτηκε τυχόν συνυπαιτιότητα του ενάγοντος λόγω μη τήρησης απόστασης ασφαλείας βάσει του άρθρου 19 παρ. 7 ν. 2696/1999, εφόσον εν προκειμένω δεν αποδείχτηκε τούτο. Ακολούθησε πρόσκρουση των οχημάτων και δη της αριστερής εμπρόσθιας πλευράς του οχήματος με την οπίσθια δεξιά πλευρά της μοτοσικλέτας, η οποία και ανατράπηκε. Αποκλειστικά υπαίτιος της ως άνω σύγκρουσης είναι, επομένως, ο οδηγός του υπ’ αριθμ. ………… οχήματος, ο οποίος από αμέλεια και συγκεκριμένα από έλλειψη της προσήκουσας επιμέλειας και προσοχής, που μπορούσε αναλόγως των αντικειμενικών περιστάσεων και ικανοτήτων του και όφειλε, κατά τις επικρατούσες οδικές και κυκλοφοριακές συνθήκες και την κοινή πείρα και λογική να καταβάλει, ως μέσος συνετός και ευσυνείδητος οδηγός (άρθρο 330 ΑΚ) και η οποία θα οδηγούσε στην πρόβλεψη του ζημιογόνου αποτελέσματος, αν και ήταν υποχρεωμένος να αποφεύγει οποιαδήποτε συμπεριφορά που είναι ενδεχόμενο να εκθέσει σε κίνδυνο άλλους χρήστες της οδού και δη να μην επιχειρεί ελιγμό σε σημείο, που απαγορεύεται (λόγω διπλής συνεχούς διαχωριστικής διαγράμμισης της οδού) και μάλιστα χωρίς προηγουμένως να ελέγξει και να βεβαιωθεί ότι μπορούσε να το πράξει με ασφάλεια και χωρίς να προειδοποιήσει εγκαίρως με χρήση δείκτη κατεύθυνσης (φλας), εντούτοις εντελώς αιφνίδια προέβη σε απότομο ελιγμό προς τα αριστερά με σκοπό να περάσει στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας σε σημείο που αυτό δεν επιτρέπεται χωρίς προηγουμένως να ελέγξει και χωρίς να προειδοποιήσει με χρήση αριστερού δείκτη κατεύθυνσης και προκάλεσε την ένδικη σύγκρουση και το επιζήμιο αποτέλεσμα κατά παράβαση των διατάξεων των άρθρων 5 παρ. 1, 2, 3 και 8, 12 παρ.1 και 21 παρ. 1 και 2 του ν. 2696/1999. Αμέσως μετά το επίδικο τροχαίο ατύχημα ο ενάγων διακομίσθηκε με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο “………..” και στη συνέχεια μεταφέρθηκε με ιδιωτικό ασθενοφόρο και εισήχθη στο νοσοκομείο “………..”, όπου διαγνώσθηκε μετά από εξετάσεις ότι έχει υποστεί α) κάταγμα οπίσθιων τόξων της 4ης, 5ης, 6ης και 7ης πλευράς και β) αιμοπνευμοθώρακα στη δεξιά πνευμονική κορυφή και γ) εξάρθρημα της 1ης μετακαρποφαλαγγικής άρθρωσης – αντίχειρα αριστερού χεριού. Αρχικά έγινε ανάταξη του του εξαρθρήματος και στη συνέχεια λόγω πλήρους μετατραυματικής αστάθειας της μετακαρποφαλαγγικής άρθρωσης του αντίχειρα με παραμόρφωση υποβλήθηκε στις 15.11.2022 υπό πλήρη νάρκωση σε χειρουργική επέμβαση κατά την οποία έγινε “ανατομική αποκατάσταση των τραυματισμένων στοιχείων και προσωρινή αρθρόδεση της άρθρωσης με βελόνα Kirschner” και εφαρμογή πηχεοκαρπικού νάρθηκα. Από το νοσοκομείο εξήλθε στις 16.11.2022 και συνέχισε την νοσηλεία του κατ’ οίκον με αναρρωτική άδεια. Στις 12.12.2022 λόγω μετεγχειρητικής δυσκαμψίας του αντίχειρα επανεισήχθε στο νοσοκομείο ……….. και υποβλήθηκε σε δεύτερη χειρουργική επέμβαση αφαίρεσης βελόνας Kirschner που του είχε τοποθετηθεί προσωρινά και κινητοποίησης της άρθωσης. Από το νοσοκομείο εξήλθε αυθημερόν και έλαβε νέα αναρρωτική άδεια, συνολικά δε μέχρι 11.01.2023 (σχετικά το από 16.11.2022 εξιτήριο από το νοσοκομείο “………..”, την από 16.11.2022 γνωμάτευση χορήγησης αναρρωτικής άδειας, το από 18.11.2022 σημείωμα του ως άνω νοσοκοκείου, το από 12.12.2022 εξιτήριο από το ως άνω νοσοκομείο). Για τον ως άνω δε τραυματισμό του δαπάνησε βάσει του υπ’ αριθμ. 592269 πιστοποιητικού το ποσό των 6.103,66 ευρώ και συγκεκριμένα 402,72 ευρώ στο ακτινολογικό, 150,01 για αμοιβή ιατρικών υπηρεσιών, 1,004,40 για ειδικά υλικά, 220,71 για έξοδα νάρκωσης, 732,38 για έξοδα χειρουργείου, 110,37 για ιατρικές επισκέψεις, 251,24 ευρώ για έξοδα για κεντρικό εργαστήριο, 47 ευρώ για έξοδα για μοριακή βιολογία, 1034,60 για έξοδα νοσηλείας, 81,52 ευρώ για πνευμονολόγο, 1873,15 για υλικά και 195,56 ευρώ για φάρμακα. Η ως άνω δαπάνη καλύφθηκε από την ασφαλιστική του εταιρία (………..) κατά το ποσό των 5.677,42 ευρώ και κατά το ποσό των 276,24 ευρώ από τον ΕΟΠΥΥ, ενώ το υπόλοιπο ποσό των 150 ευρώ επιβάρυνε τον ίδιο τον εναγοντα (σχετικά το με αριθμό περιστατικού ……….. /16.11.2022 παραστατικό του νοσοκομείου Metropolitan). Στις 12.12.2022 δαπάνησε το ποσό των 1.755,64 ευρώ (παραστατικό με αριθμό ……….. του ως άνω νοσοκομείου) βάσει του οποίου δαπάνησε για έξοδα νάρκωσης 159,28 ευρώ, για έξοδα χειρουργείου 387,35, για νοσήλεια 82,76 ευρώ, για πνευμονολόγο 1,25 ευρώ, για υλικά 1.074,55 ευρώ και για φάρμακα 50,26 ευρώ. Το ποσό δε αυτό καλύφθηκε κατά το ποσό των 1.618,72 ευρώ από την ως άνω ασφαλιστική του εταιρία και κατά το ποσό των 136,72 ευρώ από τον ΕΟΠΥΥ, ενώ ο ίδιος δεν κατέβαλε ουδένα ποσό (σχετικά το με αριθμό ………../12.12.2022 παραστατικό του νοσοκομείου ………..). Επομένως, δαπάνησε το ποσό των 150 ευρώ, το οποίο και πρέπει να του αποδοθεί, εφόσον βάσει του άρθρου 14 παρ. 1 ν 2496/1997, που συνιστά περίπτωση εκ του νόμου εκχώρησης, ο ασφαλιστής υποκαθίσταται στη θέση του ασφαλισμένου έναντι τρίτου, εναντίον του οποίου αυτός δικαιούται να στραφεί συνεπεία της ζημίας από την επέλευση του ασφαλιστικού κινδύνου, ενώ ο ασφαλισμένος δεν δικαιούται πλέον να επιδιώξει ο ίδιος την αξίωση κατά του υπόχρεου, για τα ποσά που καλύφθηκαν από την ασφαλιστική του εταιρία ως νοσήλια ή δαπάνες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, αφού τα ποσά αυτά δεν τα κατέβαλε ο ίδιος ούτε αποτελούν δική του ζημία ούτε εχει εφαρμογή η διάταξη του άρθρου 930 παρ. 3 ΑΚ, αφού δεν πρόκειται για δαπάνες που υπέστη ο ζημιωθείς – ενάγων και δικαιούται να λάβει από τρίτον, αλλά για δαπάνες που έγιναν απευθείας από τον ασφαλιστικό του φορέα ή την ασφαλιστική του εταιρία (Εφ Αθ 2877/2003, ΝοΒ 51, 1247). Περαιτέρω δαπάνησε για μια εξέταση “κρίσιμα παθογόνα ανωτερ. αναπνευστ. ταχ.” στις 11.11.2022 60 ευρώ (ΑΠΥ ……….. νοσοκομείο ………..), για μια ακτινογραφία θώρακος F-R στις 02.12.2022 20 ευρώ στο νοσοκομείο ……….. (υπ’ αριθμ. Δ ……….. ΑΠΥ) και για μια εξέταση ανίχνευσης ιού Sars Covid – 19 PCR, που μάλιστα ήταν αναγκαία για την υποβολή του σε χειρουργική επέμβαση δαπάνησε στις 10.12.2022 35 ευρώ στο διαγνωστικό κέντρο ……….. (υπ’ αριθμ. ……….. ΑΠΥ), για μια ακτινογραφία Α/Α άκρας χειρός δαπάνησε στις 12.10.2023 20 ευρώ στο νοσοκομείο ……….. (υπ’ αριθμ. ……….. ΑΠΥ), ήτοι συνολικά 135 ευρώ, τα οποία πρέπει να του αποδοθούν δεδομένου ότι προσκομίζει και πρωτότυπες αποδείξεις. Ο ενάγων περαιτέρω ισχυρίζεται ότι κατά το ως άνω διάστημα της αποθεραπείας του και δη από 16.11.2022 που πήρε εξιτήριο από το ως άνω ιδιωτικό θεραπευτήριο μέχρι και 11.01.2023 που έλαβε αναρρωτική άδεια ήταν απολύτως επιβεβλημένη λόγω του τραυματισμού του η χρησιμοποίηση αποκλειστικής νοσοκόμας, εφόσον δεν μπορούσε να εξυπηρετηθεί στοιχειωδώς τουλάχιστον για 8 ώρες. Ότι τις υπηρεσίες αυτές λόγω οικονομικής αδυναμίας του να προσλάβει επαγγελματία τις προσέφεραν αποκλειστικά η σύζυγός του, ……….. ……….. ένα οκτάωρο σε 24ωρη βάση. Ότι οι υπηρεσίες αυτές αποτιμώνται στο ποσό των 1600 ευρώ, ήτοι στο ποσό των 200 ευρώ την εβδομάδα (200 X 8 = 1600), τα οποία πρέπει να υποχρεωθεί η εναγόμενη να του καταβάλουν. Η κατ οίκον φροντίδα του από τα οικεία του πρόσωπα και δη για διάστημα οκτώ εβδομάδων όση ήταν και η αναρρωτική του άδεια (σχετικά τις από 16.11.2022 γνωματεύσεις χορήγησης αναρρωτικής άδειας) κρίνεται από το παρόν Δικαστήριο απαραίτητη για την πλήρη αποθεραπεία του. Ειδικότερα, από 16.11.2022 έως 11.01.2023 ο ενάγων λόγω των τραυματισμών του δεν μπορούσε να αυτοεξυπηρετηθεί και να επιμεληθεί του εαυτού του μόνο με τις δικές του δυνάμεις, προς τούτο, δε, ήταν αναγκαία η συνεχής παρουσία τουλάχιστον επί οκτάωρου δικών του ατόμων και δη της συζύγου του, η οποία με εντατικοποίηση των προσπαθειών της πρόσφερε στον ενάγοντα τις σχετικές πρόσθετες υπηρεσίες αποκλειστικής νοσοκόμας και θεραπαινίδας, ασχολούμενη με τη φροντίδα του, με την ένδυσή του και με την ατομική του καθαριότητα. Οι υπηρεσίες των οικείων του δεν του ήταν αναγκαίες καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, δεδομένου ότι ο ενάγων δεν ήταν καθηλωμένος στο κρεβάτι ούτε αποδείχθηκε ότι η κατάστασή του απαιτούσε πλήρη ακινησία, και επομένως η αμοιβή που θα κατέβαλε για το ανωτέρω διάστημα πρέπει να υπολογισθεί για ημερήσια απασχόληση κατά μέσον όρο (6) ωρών, ήτοι για χρόνο που θεωρείται επαρκής για τη φροντίδα του (καθαριότητα, προσωπική περιποίησή του κλπ), απορριπτομένου του αιτήματος για παραπάνω ώρες. Αν προσλάμβανε άλλο πρόσωπο προς παροχή των ως άνω υπηρεσιών, ο ενάγων θα δαπανούσε, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων και την κοινή των ανθρώπων πείρα, το ποσό των 600 ευρώ μηνιαίως και 20 ευρώ την ημέρα (600 : 30 = 20 ευρώ), επομένως 1.120 ευρώ για 8 εβδομάδες (20 ευρώ X 7 ημέρες =140 ευρώ την εβδομάδα 140 X 8), καθώς στην προκείμενη περίπτωση, καταβλητέος είναι όχι ο συνήθως καταβαλλόμενος μισθός ή ημερομίσθιο σε υποκατάστατη δύναμη, αλλά μία εύλογη αποζημίωση (βλ. ΜΕφΘρακ 94/2022, ΜΕφΚερκ 20/2020, ΜΕφΘεσ 5503/2018 δημοσιευμένες στην ΤΝΠ Qualex, ΕφΑθ 264/2019, ΕφΑu 513/2018, ΕφΑu 54/2018 δημοσιευμένες στην ΤΝΠ Νόμος. Κρητικός Αθ., ό.π., τ. I, σελ. 297, §15 και σελ. 350 -362, §117). Το παραπάνω ποσό των 1.120 ευρώ κρίνεται εύλογο, λαμβάνοντας υπόψη τις αντίστοιχες αμοιβές που, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, καταβάλλονται, για ανάλογες υπηρεσίες, σε οικιακές βοηθούς – περιποιήτριες, με δεδομένο ότι ο ενάγων είχε ανάγκη από παροχή βοήθειας που προσφέρεται συνήθως από άτομα που φροντίζουν ασθενείς ή ηλικιωμένους και δεν διαθέτουν γνώσεις νοσηλευτικής. Όσον αφορά δε στο χρονικό διάστημα που ο ενάγων χρειαζόταν την παροχή της ως άνω φροντίδας πρέπει να σημειωθεί ότι πρέπει να του αποδοθεί πράγματι για το διάστημα των 8 εβδομάδων, όση και η χορηγηθείσα αναρρωτική άδεια, επομένως, πρέπει να του αποδοθεί το ποσό των 1.120 ευρώ. Επομένως, με βάση τα ανωτέρω, αν ο ενάγων προσλάμβανε τρίτο πρόσωπο προς παροχή των ανωτέρω υπηρεσιών, θα δαπανούσε για το ανωτέρω χρονικό διάστημα των 8 εβδομάδων το ποσό των 1.120 ευρώ. Και ναι μεν η σύζυγος του ενάγοντος, στο πλαίσιο της μεταξύ τους σχέσεως, βαρύνεται με τη νομική και ηθική υποχρέωση να συμπαραστέκεται σε αυτόν, να του παρέχει βοήθεια και να επιδεικνύει προς αυτόν αγάπη και στοργή, όμως οι προαναφερόμενες υπηρεσίες αποκλειστικής νοσοκόμας και θεραπαινίδας που αναγκάσθηκε αυτή να παράξει στον ενάγοντα λόγω του τραυματισμού του, δεν εντάσσονται στις νόμιμες πιο πάνω υποχρεώσεις της. Εξάλλου, το γεγονός ότι τις πιο πάνω υπηρεσίες κάλυψε η σύζυγος του ενάγοντος, δεν μπορεί να αγάγει σε ωφέλεια των υπόχρεων εναγόμενων και δη της εναγόμενης ασφαλιστικής εταιρίας και σε αποφυγή καταβολής εκ μέρους της σχετικής αποζημίωσης του ενάγοντος, ο οποίος, επειδή στερείτο ρευστού χρήματος για να καλύψει τις ανάγκες αυτές, με καταβολή των δαπανών που απαιτούνταν πριν από την έγερση της αγωγής, αναγκάσθηκε να χρησιμοποιήσει τη σύζυγό του προς τον σκοπό αυτόν. Άρα, ο ενάγων, για την πρόσληψη αποκλειστικής νοσοκόμας και οικιακής βοηθού για το ανωτέρω διάστημα, θα δαπανούσε το συνολικό ποσό των 1.120 ευρώ, της καταβολής των οποίων δεν απαλλάσσεται η εναγόμενη – υπόχρεη προς αποζημίωση, αφού η οικειοθελής εκ μέρους της συζύγου του ενάγοντος προσφορά των ανωτέρω υπηρεσιών δεν αποβαίνει προς όφελος του (βλ. Α.Π. 371/2001 και Ε.Α. 1425/99 δημ ΝΟΜΟΣ). Ας σημειωθεί, ότι για τη θεμελίωση του ως άνω δικαιώματος αποζημίωσης δεν είναι απαραίτητη η επίκληση ιατρικής βεβαίωσης για την ανάγκη πρόσληψης αποκλειστικής νοσοκόμου/περιποιήτριας (βλ. ΑΠ 1345/2009, ΜονΕφΠατρ 292/2018, ΜονΕφΛαρ 3/2018, ΜονΕφΛαρ 302/2017, ΜονΕφΠειρ 255/2016 ΤΝΠ ΔΣΑ). Εν συνεχεία ο ενάγων αξιώνει να του καταβληθούν 1250,49 ευρώ λόγω καταστροφής των προσωπικών του ειδών εξαιτίας του επίδικου ατυχήματος και δη ένα τζιν παντελόνι τύπου ……….. αξίας 90 ευρώ, ένα τζάκετ προστασίας μοτοσικλετιστή μάρκας ……….. αξίας 270 ευρώ, το κράνος του τύπου ……….. αξίας 315 ευρώ, τα δερμάτινα υποδήματά του τύπου ……….. αξίας 169 ευρώ και το κινητό του τηλέφωνο τύπου ……….. αξίας 406,49 ευρώ. Ωστόσο, όσον αφορά στην καταστροφή κατά τη διάρκεια του ατυχήματος των προσωπικών του αντικειμένων δεν αποδείχτηκε από κανένα αξιόπιστο αποδεικτικό μέσο η κατοχή των ανωτέρω αντικειμένων από τον ενάγοντα και η καταστροφή τους ή η απώλεια τους στο επίδικο τροχαίο ατύχημα, συνεπώς, το σχετικό αγωγικό κονδύλιο πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμο. Επιπλέον ο ενάγων υπέστη και υλικές ζημίες όσον αφορά στη δίκυκλη μοτοσικλέτα του. Πρόκειται δε για μοτοσικλέτα κυβισμού 330 κυβικών εκατοστών, εργοστασίου κατασκευής ……….., που την αγόρασε καινούρια στις 09.03.2022 έναντι 6.790 ευρώ, ενώ κατά τον χρόνο του ατυχήματος είχε διανύσει μόλις 4.451 χιλιόμετρα. Για την επισκευή της θα αναγκαστεί να δαπανήσει το ποσό των 1.797,38 ευρώ συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ και ειδικότερα 72,69 ευρώ για ένα κάλυμμα εξάτμισης Β, 89,59 ευρώ για ένα κάλυμμα εξάτμισης Α, για μια τάπα εξάτμισης 23,84 ευρώ, για ένα δεξιό φλας εμπρός 62,51 ευρώ, για μια δεξιά τραβέρσα πατώματος 30,89 ευρώ, για ένα τιμόνι 167,54 ευρώ, για μια δεξιά μανέτα 25,79 ευρώ, για μια δεξιά χούφτα 30,27 ευρώ, για μια βάση δεξιάς χούφτας 11,04 ευρώ, για ένα δεξιό πάτωμα 148,84 ευρώ, για ένα καπάκι μικρό δεξιού πατώματος 10,20 ευρώ, για μια δεξιά πίσω καρίνα 108,94 ευρώ, για μια δεξιά εμπρός καρίνα 92,84 ευρώ, για ένα καπάκι δεξιού μαρσπιέ συνεπιβάτη 139,33 ευρώ, για ένα δεξιό εμπρός αεραγωγό 21,02 ευρώ, για ένα κάλυμα έξω κάτω μπροστινό 106,49 ευρώ, για ένα δεξιά εμπρός κάλυμμα 78,21 ευρώ, για ένα δεξιό καπάκι ουράς εμπρός 273,81 ευρώ, για ένα δεξιό καπάκι ουράς πίσω 77,04 ευρώ, για έναν δεξιό καθρέφτη 40,86 ευρώ και για εργασία συνεργείου 186 ευρώ (σχετικά το υπογεγραμμένο από το συνεργείο ………….. Ο.Ε. δελτίο παραγγελίας ανταλλακτικών επισκευής ατυχήματος – προσφορά επισκευής των ζημιών). Ωστόσο, συνεπεία της σύγκρουσης και παρά τις επισκευές, ενόψει της έκτασης των υλικών ζημιών, που προεκτέθηκαν, η ως άνω δίκυκλη μοτοσικλέτα του ενάγοντος υπέστη μείωση της εμπορικής της αξίας σε ποσοστό τουλάχιστον 10 % δεδομένου ότι κατά τον χρόνο του επίδικου ατυχήματος βρισκόταν σε άριστη κατάσταση ούσα καινούρια και έχοντας κυκλοφορήσει μόλις οκτώ μήνες, η δε αξίας της ανερχόταν, όπως ήδη ανωτέρω σημειώθηκε, στο ποσό των 7.000 ευρώ βάσει της συναλλακτικής καλής πίστης και των διδαγμάτων της κοινής πείρας αλλά και βάσει των προσκομιζόμενων κατ’ επίκληση αγγελιών αντίστοιχων δικύκλων. Επομένως, λόγω της επίδικης πρόσκρουσης η εμπορική της αξία μειώθηκε κατά ποσοστό 10 %, ήτοι κατά 700 ευρώ, ποσό που πρέπει να του αποδοθεί πλέον του ποσού των 1797, 38 ευρώ για την αποκατάσταση των ζημιωθέντων τμημάτων της μοτοσικλέτας. Σε περίπτωση δε βλάβης οχήματος πρέπει να σημειωθεί ότι η θετική ζημία του ιδιοκτήτη, η οποία δεν προϋποθέτει προηγούμενη αποκατάστασή της, περιλαμβάνει την αξία των ανταλλακτικών, το κόστος της εργασίας και τον αναλογούντα ΦΠΑ (ΕφΑΘ 4580/2006, ΠειρΝομ 2006.421- ΠΠρΑΘ 1024/2010, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), χωρίς δηλαδή να αφαιρείται ο οφειλόμενος ΦΠΑ. Ωστόσο, το ποσό των 37,20 ευρώ που ο ενάγων κατέβαλε στην ομόρρυθμη εταιρία με την επωνυμία ………. για την εκτίμηση της ζημίας στη μοτοσικλέτα του ενάγοντος δεν συνδέεται αιτιώδως με το επίδικο τροχαίο ατύχημα, εφόσον εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια και ιδιωτική πρωτοβουλία του ενάγοντος να προβεί με αυτόν τον τρόπο στην εκτίμηση της προκληθείσας ζημίας. Πέραν της ως άνω (θετικής) αποζημίωσης, ο ενάγων υπέστη και ηθική βλάβη, προς αποκατάσταση της οποίας δικαιούται χρηματική ικανοποίηση, για τον προσδιορισμό του ύψους της δε το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη του ως προσδιοριστικά επιμέρους στοιχεία, τις προπεριγραφείσες συνθήκες, υπό τις οποίες έλαβε χώρα το τροχαίο ατύχημα, τον βαθμό υπαιτιότητας του οδηγού του ζημιογόνου οχήματος και την έλλειψη αντίστοιχης συνυπαιτιότητας στο πρόσωπο του ενάγοντος, το είδος και την έκταση τόσο των υλικών ζημιών στο όχημά του όσο και της σωματικής του βλάβης, την ηλικία του κατά τον χρόνο του ένδικου ατυχήματος, τον σωματικό πόνο που υπέστη και την ταλαιπωρία του, στην οποία υπεβλήθη για την αποκατάσταση της υγείας του. Επίσης, για τον προσδιορισμό του ανωτέρω ποσού λαμβάνεται υπόψη η διατάραξη της κοινωνικής και προσωπικής του ζωής, η ταλαιπωρία, η θλίψη και ο πόνος, που δοκίμασε εξαιτίας της προκληθείσας σε αυτόν υλικής και σωματικής βλάβης, το γεγονός ότι ο τραυματισμός του αυτός τον παρεμπόδισε από την κοινωνική και οικονομική κατάστασή του, όπως εκτιμώνται με βάση τους κανόνες της κοινής πείρας και λογικής. Με βάση τα προσδιοριστικά αυτά στοιχεία το Δικαστήριο κρίνει ότι αφενός ο ενάγων δικαιούται το ποσό των 4.000 €, ως εύλογη χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη τόσο λόγω καταστροφής της μοτοσυκλέτας όσο και από την εις βάρος του αδικοπραξία και προς άμβλυνση των συνεπειών αυτής, τηρούμενης και της αρχής της αναλογικότητας (άρθρα 25§1 του Συντάγματος και 2.9§2 και 10§2 της ΕΣΔΑ), ως γενικής νομικής αρχής, αυξημένης τυπικής ισχύος (βλ. σε ΜΠρΠειρ 3013/2020 ΤΝΠ Νόμος). Συνεπώς, εύλογα η εναγόμενη υποχρεούται να του καταβάλει για τις ως άνω αναλυτικά αναφερόμενες αιτίες, το συνολικό ποσό των (150 +135 +1.120 + 4.000 + 1.797,38 +700 =) 7.902,38 ευρώ με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση, απορριπτομένου του αιτήματος της εναγομένης περί κατ’ εξαίρεση επιδίκασης νόμιμου ή συμβατικού τόκου αντί τόκου επιδικίας λόγω εύλογης αντιδικίας, καθόσον α) τούτο ισχύει κατ’ εξαίρεση και εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια (και όχι υποχρέωση) του δικαστηρίου, το οποίο εκτιμά τις συγκεκριμένες περιστάσεις και β) ισχύει για τις περιπτώσεις που ο οφειλέτης αναγνωρίζει με οποιοδήποτε τρόπο την υποχρέωσή του προς αποζημίωση έναντι του ζημιωθέντος και προβαίνει σε ενέργειες, προς ικανοποίησή του, περίπτωση που δεν συντρέχει στην ένδικη υπόθεση αντιδικίας εκ μέρους της εναγομένης και δεν υπάρχει εύλογη αντιδικία που να δικαιολογεί κατά τη δυνητική ευχέρεια του παρόντος Δικαστηρίου την εφαρμογή του άρθρου 346 εδ. δ’ του ΑΚ (ΑΠ 308/2019, ΑΠ 1059/2017). Τα δικαστικά έξοδα των ενάγοντος κατά το λόγο της νίκης του (άρθρο 178 ΚΠολΔ) πρέπει να επιβληθούν σε βάρος της εναγομένης, όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΘΕΩΡΕΙ ότι η αγωγή δεν ασκήθηκε ως προς τον πρώτο εναγόμενο ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των λοιπών διαδίκων.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ό,τι κρίθηκε απορριπτέο.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ την υποχρέωση της εναγομένης να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των επτά χιλιάδων ενιακοσίων δύο ευρώ και τριάντα οκτώ λεπτών (7.902,38 ευρώ) με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος της εναγομένης τη δικαστική δαπάνη του ενάγοντα, την οποία ορίζει στο ποσό των τετρακοσίων πενήντα ευρώ (450 €).
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στην Αθήνα, χωρίς την παρουσία των διαδίκων ή των πληρεξουσίων δικηγόρων τους, στις 29 Αυγούστου 2024