Περίληψη: Ακυρότητα καταγγελίας σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου. Απόλυση που οφείλεται στη διεκδίκηση δικαιωμάτων από τον εργαζόμενο. Θεωρεί τη δήλωση οικειοθελούς αποχώρησης που συνέταξε ο εργοδότης αναληθή. Υπερημερία εργοδότη. Επιδίκαση χρηματικής ικανοποίησης. Επιδικάζει στον εργαζόμενο το συνολικό ποσό των 49.579,72 Ευρώ.
Δημοσιευμένη σε: Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών NOMOS
ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
ΤΜΗΜΑ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ
898/2023
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Συγκροτήθηκε από τη Δικαστή Παρασκευή Παπαγιάννη, Πρωτοδίκη, την οποία όρισε ο Προϊστάμενος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Πρωτοδικείου Αθηνών και από τη Γραμματέα Μαρία Χορού.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις 29.05.2023 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των:
ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΝΤΟΣ: ………… του …………, κατοίκου ………… Αττικής, οδός ………… αρ. …, ο οποίος παραστάθηκε στο ακροατήριο διά του πληρεξουσίου δικηγόρου του Δημητρίου Βλαχόπουλου (Α.Μ. 29922, Δ.Σ. Αθηνών).
ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΜΕΝΗΣ: Της Ιδιωτικής Κεφαλαιουχικής Εταιρίας με την επωνυμία «………… Ι.Κ.Ε.» και τον διακριτικό τίτλο «…………», που εδρεύει στην ………… Αττικής, οδός ………… αρ. … και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία ήταν απούσα και δεν παραστάθηκε στο ακροατήριο.
Ο ενάγων ζητεί να γίνει δεκτή η με αριθμό κατάθεσης δικογράφου ………/24.05.2022 αγωγή του, η οποία κατατέθηκε στη γραμματεία του Δικαστηρίου αυτού, γράφτηκε στο πινάκιο και προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο της 28.09.2022, οπότε και αναβλήθηκε για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, ο πληρεξούσιος δικηγόρος του ενάγοντος ανέπτυξε τους ισχυρισμούς του και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στις έγγραφες προτάσεις του.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από την υπ’ αριθ. ………/25.05.2022 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Εφετείου Αθηνών, με έδρα το Πρωτοδικείο Αθηνών, Κωνσταντίνου Λεράκη, την οποία προσκομίζει με επίκληση ο ενάγων, προκύπτει ότι ακριβές επικυρωμένο αντίγραφο της από 24.05.2022 (αριθμός κατάθεσης δικογράφου ………/24.05.2022) αγωγής, με πράξη ορισμού δικασίμου και κλήση προς συζήτηση της υπόθεσης για την αρχική δικάσιμο της 28ης.09.2022, κατά την οποία η συζήτηση αναβλήθηκε κατόπιν κοινού συναινετικού αιτήματος αναβολής από τις διάδικες πλευρές για την παρούσα δικάσιμο, επιδόθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα στην εναγόμενη εταιρία. Η τελευταία, όμως, δεν εμφανίστηκε κατά τη συζήτηση της υπόθεσης στην ως άνω δικάσιμο, ούτε εκπροσωπήθηκε νόμιμα από πληρεξούσιο δικηγόρο, όταν η υπόθεση εκφωνήθηκε από το οικείο πινάκιο με τη σειρά που ήταν γραμμένη, και συνεπώς, δεδομένου ότι η εγγραφή της υπόθεσης στο πινάκιο, το οποίο μπορεί να τηρείται και ηλεκτρονικά, ισχύει ως κλήτευση όλων των διαδίκων (βλ. άρθρο 105 παρ.1 του Ν.4812/2021), πρέπει να δικαστεί ερήμην. Το Δικαστήριο, ωστόσο, πρέπει να προχωρήσει στη συζήτηση της υπόθεσης, σαν να ήταν όλοι οι διάδικοι παρόντες (άρθρο 621 παρ. 2 εδ. β’ ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά την τροποποίησή του με το άρθρο τέταρτο του άρθρου 1 του Ν.4335/2015).
Με την υπό κρίση αγωγή, ο ενάγων εκθέτει ότι προσλήφθηκε από την εναγομένη στις 10.02.2022 με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, πλήρους απασχόλησης, προκειμένου να εργασθεί ως υπάλληλος με την ειδικότητα του διευθυντή πωλήσεων στις εγκαταστάσεις της τελευταίας στην ……… Αττικής, αντί μηνιαίου μισθού ύψους 1.900,00 ευρώ. Ότι, την 01η.03.2022 αιτήθηκε την καταβολή των αποδοχών του, πλην, όμως, η εναγομένη δεν ανταποκρίθηκε, αντιθέτως, την επομένη ημέρα, ο νόμιμος εκπρόσωπος αυτής, του ζήτησε να παραιτηθεί. Ότι, στις 02.03.2022 του κοινοποιήθηκε σχετικό έγγραφο περί οικειοθελούς αποχώρησης, η οποία φέρεται να έλαβε χώρα εν αγνοία του και καταχρηστικά στις 24.02.2022. Ότι, η εκ μέρους της εναγομένης καταγγελία της σύμβασης εργασίας είναι άκυρη, διότι αφενός δεν τηρήθηκε ο έγγραφος τύπος, αφετέρου έλαβε χώρα ως αντίδραση σε ενάσκηση του δικαιώματος του, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 66 παρ.1 περ. β’ του Ν.4808/2021, καθώς ο ίδιος προσέφυγε στην Επιθεώρηση Εργασίας, υποβάλλοντας έγγραφη αίτηση για διενέργεια εργατικής διαφοράς. Ότι, από την ανωτέρω συμπεριφορά της τελευταίας υπέστη ηθική βλάβη για την οποία δικαιούται χρηματική ικανοποίηση. Με βάση τα πραγματικά αυτά περιστατικά ο ενάγων, επικαλούμενος τις διατάξεις περί έγκυρων συμβάσεων εργασίας, άλλως και επικουρικώς τις διατάξεις περί αδικαιολογήτου πλουτισμού (άρθρα 904 ΑΚ επ.), πλην του κονδυλίου περί χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης, το οποίο ζητείται με βάση τις διατάξεις περί αδικοπραξίας και ύστερα από νομότυπη δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου του στο ακροατήριο, το περιεχόμενο της οποίας διαλαμβάνεται στα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης και εξειδικεύεται με τις νομότυπα κατατεθειμένες προτάσεις του (άρθρα 223 αρ.1, 295 παρ.1 εδ. β’ ΚΠολΔ), και με την οποία αφενός παραιτήθηκε από το επικουρικό αίτημα περί καταβολής αποζημίωσης ύψους 5.700,00 ευρώ με βάση τη διάταξη του άρθρου 66 παρ.3 και 4 του Ν. 4808/2021, αφετέρου περιορίστηκε το αίτημα περί επιδίκασης μισθών υπερημερίας από καταψηφιστικό σε εν μέρει έντοκο αναγνωριστικό, για το ποσό των 26.718,73 ευρώ που αντιστοιχεί στο έτος 2023, διατηρουμένου του υπολοίπου ποσού των 22.361,40 ευρώ για το έτος 2022 σε καταψηφιστικό και εν όλω το αίτημα περί επιδίκασης χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης, από καταψηφιστικό σε έντοκο αναγνωριστικό, ζητεί α) να αναγνωριστεί η ακυρότητα της από 02.03.2023 καταγγελίας της σύμβασης εργασίας του, β) να υποχρεωθεί η εναγομένη: i) να αποδέχεται τις προσηκόντως προσφερόμενες υπηρεσίες του, με την απαγγελία χρηματικής ποινής ύψους 50.000,00 ευρώ, σε περίπτωση μη συμμόρφωσής της με την απόφαση που θα εκδοθεί, ii) να του καταβάλλει το ποσό των 22.361,40 ευρώ που αντιστοιχεί σε μισθούς υπερημερίας για το χρονικό διάστημα από τον Μάρτιο του 2022 έως τον Δεκέμβριο του 2022, συμπεριλαμβανομένων των επιδομάτων εορτών και αδείας 2022, με τον νόμιμο τόκο από την ημέρα που κάθε κονδύλιο κατέστη ληξιπρόθεσμο και απαιτητό, άλλως από την επίδοση της αγωγής, γ) να αναγνωριστεί η υποχρέωση της εναγομένης να του καταβάλλει το υπόλοιπο ποσό των 26.718,73 ευρώ, που αντιστοιχεί σε μισθούς υπερημερίας για το χρονικό διάστημα από τον Ιανουάριο του 2023 έως τον Δεκέμβριο του 2023, συμπεριλαμβανομένων των επιδομάτων εορτών και αδείας 2022, με τον νόμιμο τόκο από την ημέρα που κάθε κονδύλιο κατέστη ληξιπρόθεσμο και απαιτητό, άλλως από την επίδοση της αγωγής, δ) να αναγνωριστεί η υποχρέωση της εναγομένης να του καταβάλλει ως αποζημίωση για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης το ποσό των 10.000,00 ευρώ, με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής, άλλως επικουρικά, στην περίπτωση που ήθελε κριθεί ως λυθείσα η σχέση εργασίας μεταξύ των διαδίκων ή ως άκυρη, να υποχρεωθεί η εναγομένη να του καταβάλλει ως αποδοχές αδείας έτους 2022 το ποσό των 109,44 ευρώ και ως επίδομα αδείας έτους 2022 το ποσό των 109,44 ευρώ καθώς και το ποσό των 3.762,58 ευρώ ως αποζημίωση για απώλεια επιδόματος ανεργίας, το οποίο δεν του χορήγησε ο Ο.Α.Ε.Δ., με τον νόμιμο τόκο από την ημεροχρονολογία της καταγγελίας (02.03.2023), άλλως από την επίδοση της αγωγής και να του χορηγήσει, κατ’ άρθρο 678 παρ.1 και 2 ΑΚ το σχετικό πιστοποιητικό εργασίας, με την απαγγελία χρηματικής ποινής ύψους 10.000,00 ευρώ, σε περίπτωση μη συμμόρφωσής της με την απόφαση που θα εκδοθεί. Τέλος, ζητεί να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικαστεί η αντίδικός του στα δικαστικά του έξοδα.
Με το περιεχόμενο αυτό και αιτήματα, η υπό κρίση αγωγή παραδεκτά εισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, το οποίο είναι καθ’ ύλην και κατά τόπον αρμόδιο (άρθρα 7, 9, 10, 12 παρ.1, 13, 16 αρ.2, 25 παρ. 2 ΚΠολΔ), κατά την προκείμενη ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών (άρθρα 591, 614 αρ.3, 621 – 622 ΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκαν με το άρθρο 1 άρθρο τέταρτο του Ν. 4335/2015, καθώς η υπό κρίση αγωγή κατατέθηκε στη Γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου στις 24.05.2022 – βλ. σχετ. και άρθρο 1 άρθρο ένατο παρ. 2 του Ν. 4335/2015, σύμφωνα με το οποίο οι ισχύουσες διατάξεις για τις ειδικές διαδικασίες των άρθρων 591-645 ΚΠολΔ, όπως οι τελευταίες τροποποιήθηκαν με τις διατάξεις του ως άνω νόμου, εφαρμόζονται για τις κατατεθειμένες από 01.01.2016 αγωγές). Έχει δε ασκηθεί παραδεκτά εντός της τρίμηνης αποσβεστικής προθεσμίας της διάταξης του άρθρου 6 παρ.1 του Ν. 3198/1955, λαμβανομένης αυτής αυτεπαγγέλτως υπόψη από το Δικαστήριο (άρθρο 280 ΑΚ, βλ. και ΟλΑΠ 1338/1985, ΕΕργΔ 1986, σελ. 58), όσον αφορά στην αναγνώριση της ακυρότητας της καταγγελίας και στην επιδίκαση μισθών υπερημερίας, καθόσον με επικαλούμενο χρόνο καταγγελίας τις 02.03.2022, η επίδοση της υπό κρίση αγωγής στην εναγομένη έλαβε χώρα στις 25.05.2022 (βλ. την υπ’ αριθ. ………/25.05.2022 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Εφετείου Αθηνών, με έδρα το Πρωτοδικείο Αθηνών, Κωνσταντίνου Λεράκη). Ακολούθως, η αγωγή είναι ορισμένη και νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 341, 345, 346, 349, 350, 648, 656, 678 παρ.1 και 2, 914, 932, 904 ΑΚ, 1 του Ν. 1082/1980 σε συνδυασμό με το άρθρο 3 παρ.1 της ΥΑ 19040/1981 (επιδόματα εορτών – δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα), 2 και 3 παρ.1 του ΑΝ 539/1945, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 1 παρ.1 του Ν. 1346/1983, 3 παρ. 16 του Ν. 4504/1966 (επίδομα αδείας), 7 παρ.4 και 5 του Ν. 1545/1985 (απώλεια επιδόματος ανεργίας), 68, 70,176, 191 παρ. 2 ΚΠολΔ, 907, 908 παρ.1 περ. ε’, 910 περ. 4, 946 ΚΠολΔ, με την επισήμανση ότι το παρεπόμενο αίτημα περί κήρυξης της απόφασης προσωρινά εκτελεστής τυγχάνει νόμιμο μόνο ως προς το καταψηφιστικό αίτημα της αγωγής. Πρέπει, επομένως, η υπό κρίση αγωγή να ερευνηθεί περαιτέρω και ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα, δεδομένου ότι έχει καταβληθεί το απαιτούμενο τέλος δικαστικού ενσήμου, όπως προκύπτει από το προσκομιζόμενο υπ’ αριθ. ……… e-παράβολο σε συνδυασμό με το από 29.05.2023 πιστοποιητικό πληρωμής της Τράπεζας ALPHA BANK.
Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης του μάρτυρα απόδειξης, που εξετάστηκε νόμιμα στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού, η οποία περιέχεται στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης και από όλα τα έγγραφα που νόμιμα επικαλείται και προσκομίζει ο ενάγων, τα οποία το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη του, είτε προς άμεση απόδειξη, είτε προς έμμεση απόδειξη για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (άρθρα 336 παρ. 3, 339 και 395 ΚΠολΔ), μερικά από τα οποία μνημονεύονται στη συνέχεια και λαμβάνονται υπόψη στο σύνολό τους, χωρίς να παραλείπεται κανένα, κατά την ουσιαστική διάγνωση της διαφοράς, έστω και αν δεν γίνεται μνεία σε καθένα από αυτά χωριστά (ΑΠ 386/2015, ΑΠ 139/2009, δημοσιευμένες σε ΤΝΠ Νόμος), αποδεικνύονται αυτού τα ακόλουθα περιστατικά: Ο ενάγων προσλήφθηκε στις 10.02.2022 από την εναγόμενη ιδιωτική κεφαλαιουχική εταιρία, με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, προκειμένου να απασχοληθεί ως υπάλληλος με την ειδικότητα του διευθυντή πωλήσεων, υπό καθεστώς πλήρους απασχόλησης, επί πέντε (5) ημέρες την εβδομάδα, από Δευτέρα έως Παρασκευή, με συμφωνηθέν ωράριο από 09:00 π.μ. έως 17:00 μ.μ., αντί μηνιαίων μικτών αποδοχών ύψους 1.900,00 ευρώ. Ακολούθως, προέκυψε ότι ο ενάγων την 01.03.2023 απευθύνθηκε στον νόμιμο εκπρόσωπο της εναγομένης, αιτούμενος τις δεδουλευμένες αποδοχές του, πλην, όμως, ο τελευταίος, απαντώντας στο σχετικό αίτημα την επομένη ημέρα του ζήτησε να παραδώσει το αυτοκίνητο και το κινητό τηλέφωνο καθώς και να παραιτηθεί από την εργασία του (βλ. τα σχετικά μηνύματα που εστάλησαν μέσω κινητού τηλεφώνου). Σε συνέχεια δε των ως άνω ενεργειών, κοινοποιήθηκε στον ενάγοντα στις 02.03.2023, η από 24.02.2022 αναγγελία οικειοθελούς αποχώρησης μισθωτού, χωρίς να προκύπτει εάν η εναγόμενη εταιρία την είχε ήδη υποβάλει στην Επιθεώρηση Εργασίας. Ωστόσο, από κανένα στοιχείο δεν αποδείχθηκε ότι ο ενάγων εκδήλωσε την πρόθεση να αποχωρήσει οικειοθελώς από την εργασία του ή ότι υπήρξε οιαδήποτε συμφωνία μεταξύ των διαδίκων περί αποχώρησής του, καθώς στην περίπτωση αυτή η δήλωση περί οικειοθελούς αποχώρησης ευλόγως θα είχε υπογραφεί και από τον ενάγοντα και όχι μόνον από την εναγομένη. Αντιθέτως, αποδείχθηκε η πρόθεσή του ότι επιθυμούσε να συνεχίσει να εργάζεται με τους όρους με τους οποίους παρείχε αυτή (την εργασία) στην πραγματικότητα. Επομένως, η ως άνω δήλωση περί οικειοθελούς αποχώρησης του ενάγοντος, που υπέβαλε η εναγόμενη εργοδότρια, είναι αναληθής ως προς το περιεχόμενό της, με αποτέλεσμα η τελευταία να θεωρείται ότι κατήγγειλε, ακύρως, τη σύμβαση εργασίας του και ως εκ τούτου έχει καταστεί υπερήμερη ως προς την αποδοχή της εργασίας του ενάγοντος, ο οποίος συνέχισε να την προσφέρει. Για τους λόγους αυτούς υποχρεούται να καταβάλει στον ενάγοντα τους μισθούς υπερημερίας για το χρονικό διάστημα από 03.03.2022 έως 31.12.2023, συμπεριλαμβανομένων των δώρων εορτών και του επιδόματος αδείας. Ειδικότερα, του οφείλει για αποδοχές υπερημερίας το ποσό των 41.648,00 ευρώ (1.748,00 ευρώ για τον μήνα Μάρτιο και 1.900,00 ευρώ για τους υπόλοιπους μήνες από 04/2022 έως 12/2023, ήτοι X 21 μήνες), για δώρο Χριστουγέννων ετών 2022 και 2023 το ποσό των 3.958,3 ευρώ (1.900,00 ευρώ X 0,04166 = 79,159 ευρώ + 1.900,00 = 1.979,15 X 2), για δώρο Πάσχα ετών 2022 και 2023 το ποσό των 1.657,57 (1.900,00 ευρώ X 7,375/25 = 560,5 X 0,04166 = 23,35 ευρώ + 560,5 + 583,85 ευρώ για το έτος 2022 και 1.900,00 X 1/2 X 0,04166 = 39,57 ευρώ + 950,00 = 989,57 ευρώ για το έτος 2023) και για επίδομα αδείας ετών 2022 και 2023 το ποσό των 1.900,00 ευρώ (1.900,00 X 1/2 = 950,00 ευρώ X 2) και συνολικά το ποσό των 49.079,72 ευρώ. Τέλος, η εναγόμενη διά του νομίμου εκπροσώπου της, με την παραπάνω συμπεριφορά της, προσέβαλε την προσωπικότητα του ενάγοντος ως ατόμου και ως εργαζομένου με αποτέλεσμα να προξενηθεί σε αυτόν ηθική βλάβη, για την αποκατάσταση της οποίας πρέπει, αφού ληφθούν υπόψη οι συνθήκες τέλεσής της, το είδος της προσβολής, και η οικονομική και κοινωνική κατάσταση των διαδίκων, όπως ανωτέρω εκτέθηκε, να του επιδικαστεί ως χρηματική ικανοποίηση το ποσό των 500,00 ευρώ που κρίνεται εύλογο. Κατόπιν τούτων, πρέπει η υπό κρίση αγωγή να γίνει εν μέρει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη και α) να αναγνωριστεί η ακυρότητα της από 02.03.2022 καταγγελίας της σύμβασης εργασίας του ενάγοντος, β) να υποχρεωθεί η εναγομένη να αποδέχεται τις προσηκόντως προσφερόμενες υπηρεσίες του ενάγοντος, με την απαγγελία σε βάρος της χρηματικής ποινής ποσού εκατό (100,00) ευρώ για κάθε ημέρα μη συμμόρφωσής της στην απόφαση που θα εκδοθεί, γ) να υποχρεωθεί η εναγομένη να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 22.361,00 ευρώ, που αντιστοιχεί σε μισθούς υπερημερίας για το έτος 2022, συμπεριλαμβανομένων των δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα 2022 και επιδόματος αδείας 2022, με τον νόμιμο τόκο από τότε που κάθε αγωγικό κονδύλιο κατέστη ληξιπρόθεσμο και απαιτητό, ήτοι (i) για το κονδύλιο των μισθών υπερημερίας από την επομένη της τελευταίας ημέρας έκαστου ημερολογιακού μηνός εντός του οποίου οι επιμέρους μηνιαίες αποδοχές κατέστησαν ληξιπρόθεσμες και απαιτητές και (ii) για τα κονδύλια επιδόματος εορτών (Χριστουγέννων και Πάσχα) από την Ιανουάριου του επόμενου έτους και από την 1η του μηνός Μαΐου του έτους που αφορά αντίστοιχα (βλ. ΟλΑΠ 39/2002 και 40/2002, ΕΕργΔ 2002, σελ. 1482 και 1478, ΑΠ 945/2001, ΕΕργΔ 2002, σελ. 168, ΑΠ 1682/2000, ΕΕργΔ 2001, σελ. 456) και επιδόματος αδείας από την 31η Δεκεμβρίου του αντίστοιχου έτους (ΟλΑΠ 39/2002 και 40/2002, ο.π.), δ) να αναγνωρισθεί η υποχρέωση της εναγομένης να καταβάλει στον ενάγοντα το υπόλοιπο ποσό των 26.718,72 ευρώ, που αντιστοιχεί σε μισθούς υπερημερίας για το έτος 2023, συμπεριλαμβανομένων των δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα 2023 και επιδόματος αδείας 2023, με τον νόμιμο τόκο από τότε που κάθε αγωγικό κονδύλιο κατέστη ληξιπρόθεσμο και απαιτητό, κατά τις ανωτέρω αναφερόμενες διακρίσεις και το ποσό των 500,00 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την πλήρη εξόφληση. Επιπλέον, η παρούσα απόφαση πρέπει ως προς την καταψηφιστική της διάταξη να κηρυχθεί εν μέρει προσωρινά εκτελεστή, λόγω και της φύσης του επιδικαζόμενου κονδυλίου, ως εργατικής απαίτησης (άρθρο 908 παρ.1 εδ. α’ και περ. ε’, 910 περ. 4 ΚΠολΔ), κατά μερική αποδοχή του σχετικού παρεπόμενου αιτήματος του ενάγοντος ως και ουσιαστικά βάσιμου, σύμφωνα με τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό, επειδή είναι δυνατόν από την καθυστέρηση της εκτέλεσης της απόφασης αυτής να προξενηθεί σημαντική ζημία στον ενάγοντα. Τέλος, η εναγομένη πρέπει να καταδικαστεί, λόγω της μερικής ήττας της, σε μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος (άρθρο 178 παρ.1 ΚΠολΔ), ενώ παράλληλα πρέπει να οριστεί παράβολο ερημοδικίας για την περίπτωση άσκησης ανακοπής ερημοδικίας από την τελευταία (άρθρα 501, 505 ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ ερήμην της εναγομένης.
ΟΡΙΖΕΙ το παράβολο ερημοδικίας στο ποσό των διακοσίων (200,00) ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ την ακυρότητα της από 02.03.2022 καταγγελίας της σύμβασης εργασίας του ενάγοντος.
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ την εναγόμενη να αποδέχεται τις προσηκόντως προσφερόμενες υπηρεσίες του ενάγοντος.
ΑΠΑΓΓΕΛΛΕΙ κατά της εναγομένης χρηματική ποινή ύψους εκατό (100,00) ευρώ για κάθε ημέρα μη συμμόρφωσής της στην αμέσως παραπάνω διάταξη.
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ την εναγομένη να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των είκοσι χιλιάδων τριακοσίων εξήντα ενός ευρώ (22.361,00), που αντιστοιχεί σε μισθούς υπερημερίας για το έτος 2022, συμπεριλαμβανομένων των δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα 2022 και επιδόματος αδείας 2022, με τον νόμιμο τόκο, κατά τις αναφερόμενες στο σκεπτικό της απόφασης αυτής διακρίσεις, και μέχρι την πλήρη και ολοσχερή εξόφληση.
ΚΗΡΥΣΣΕΙ την απόφαση ως προς την αμέσως παραπάνω καταψηφιστική της διάταξη εν μέρει προσωρινά εκτελεστή για το ποσό των δέκα χιλιάδων ευρώ (10.000,00).
ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ την υποχρέωση της εναγομένης να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των είκοσι έξι χιλιάδων επτακοσίων δέκα οκτώ ευρώ και εβδομήντα δύο λεπτών ευρώ (26.718,72), που αντιστοιχεί σε μισθούς υπερημερίας για το έτος 2023, συμπεριλαμβανομένων των δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα 2023 και επιδόματος αδείας 2023, με τον νόμιμο τόκο, κατά τις αναφερόμενες στο σκεπτικό της απόφασης αυτής διακρίσεις, και το ποσό των πεντακοσίων ευρώ (500,00) ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την πλήρη εξόφληση.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την εναγομένη σε μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος, τα οποία προσδιορίζει στο ποσό των επτακοσίων ευρώ (700,00).
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στην Αθήνα, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριο αυτού του Δικαστηρίου, στις 28 Αυγούστου 2023.